Olifantje in het bos

Vandaag hebben we een geweldige dag gehad in het olifanten park! (zie foto's ;-) Vanochtend moesten we vroeg op staan, de wekker ging om 6 uur, 7 uur ontbijten en tussen half 7 en 8 uur zouden we opgehaald worden. Elke ochtend is het al vroeg warm en plakkerig, zo ook vandaag en er was geen wolk aan de lucht te zien. We hebben rustig ontbeten onder een grote overkapping naast het strand en hebben daarna in de lobby gewacht tot we opgehaald werden. Het was ongeveer 2 uur rijden naar het olifantenpark en er zaten nog 2 andere mensen in het busje, een moeder met haar zoontje. Het park was niet verweg maar met de Balineze rijstijl doe je er lang over. Ze rijden hier officieel links, er is geen maximum of minimum snelheid op de wegen en niemand weet hoe verkeerslichten werken. Ook rijdt meer dan 60% op een moter of scooter wat voor grote chaos zorgt. Koen, dit is geen vakantie land voor jou... ik heb zelden last van reisziekte, maar van 80km/u naar 10km/u en weer terug op een kruizing tussen overharde/verharde wegen en van links naar rechts slingerend inhalen langs rafijnen zonder vangrail op een eenbaansweg... deed mijn maag al meerdere keren omdraaien. En dat zoontje van die mevrouw is 4x over zijn nek gegaan op de achterbank, voorbank en uit het raam. En fietsen is ook geen optie want als je even het raampje open doet om die kotslucht kwijt te raken dan is het alsof je een auto uitlaat in je auto hebt zitten. Dus Rick en ik zijn heel erg blij dat we niet de 25km moutainbike tocht van de vulkaan geboekt hebben want ik betwijfel het of we het er levend van af gebracht hadden.

 

Verder was de tocht wel erg mooi. Maar toch staan deze 2 uren wel hoog in mijn 'de langzaamste verlopen uren' top10. We zijn door Ubud gereden, het cultuurshart van Bali, vol met tempels, versierde doeken en oude mensen. In het begin waren de straten romelig, overbevolkt en smerig, en naar mate we verder kwamen zagen we terassen met rijstplantages, palmbomen, en mensen die spullen op hun hoofd droegen. Het platte land heeft wel iets weg van de foto's die ik van Suriname heb gezien met al die krotten van golfplaten. Alleen dan met stenen Boedha's en zonder velle kleuren. De laatse 6 kilometer waren erg mooi, dalen en stijgend met veel bochten dwars door de mangrove bossen. En uiteindelijk, toen ik echt had besloten dat het wel erg lang duurde voor we er waren zagen we een bordje, namen we een scherpe afslag en waren we op de taxiafgooiplaats van het Olifanten park.

 

Dit was het duurste uitje dat we geboekt hadden maar het was het dubbel en dwars waard. We zaten verder in het binnenland, dus het was er wat koeler en afentoe dreef er een wolk voorbij. Dit zorgde voor een ideale temperatuur, warm genoeg om alleen in een shirtje en kortebroek te lopen maar niet zo warm dat het zweet over je hoofd gutst. We kwamen lamgs een paar visvijfers en stonden daarna al oog in oog met een zwemende olifant. Het was niet een heel erg groot park, er was een omheind gedeelte waar de olifanten liepen, een stuk mangrove waar de olifantentocht doorheen liep en een groot olifantenzwembad zonder hekken. En wij waren daar net toen er een olifant uitgebreid aan het poedelen was. We moesten nog een uurtje wachten totdat we aan onze rit konden beginnen dus mochten we van onze gids in die tussentijd olifanten voederen, knuffelen en de babyolifantjes bekijken. De olifanten liepen daar los in het park tussen de verzorgergs en mensen en als ze niet op wandeltocht waren konden ze doen en laten wat ze wilden.

Via een speciale opstapplaats werden we op de rug van de olifant in een zitje geplaats en hebben we een half uur door de mangrove gewandeld. Het viel ons op dat die olifanten groot en lomp zijn, maar dat ze geruisloos door het bos lopen! Het was erg leuk voor een half uur, maar onze olifant Tia Maria mee smokkelen naar ons hotel in Nusa dua zou niet mogelijk zijn, ik denk je onderrug geredelijk geruineerd is als je dat doet. Zoals ik al zei, olifanten zijn, en lopen dus nogal lomp. Wat je niet hoort als je naast een olifant staat maar wel voelt als je er op zit, is hoe ze onderling communiceren. Dit doen ze door een heel diep en laag geluid te maken. 

 

Na de rit hebben we gelunch met rijst (vanzelfsprekend) en hebben we onze eerste souveniertjes aangeschaft. Daarna was de olifanten show en hebben we ze zien voetballen, basketballen, tekenen, zitten en over smalle bankjes zien lopen. En daarna was het weer tijd voor de misselijkmakende terug rit naar huis...

 

Daar zijn we nog even in het zwembad geplonst en nu typ ik dit verhaal terwijl we aan het strand, tussen de palmbomen aan een romatisch tafeletje voor 2 zitten te eten. Het jazz bandje vindt Rick ook maar niets, maar het is beter dan het Indonesische getingel dat we de afgelopen dagen hadden :) Morgen zijn we een dagje op het hotel en gaan we heel verassend, zwemmen, snorkelen, van de zon genieten en lui zijn. Het volgende bericht volgt dus woensdag avond na de jeep safari, tenzij het te laat wordt, dan donderdag ochtend ;-)